خاطره ای از اجلاس جوانان و بیداری اسلامی

شب که می‌شد همه‌شان از هر ملیتی دور بجه های مصری که شعار و شعرهای انقلابی می‌دادند جمع می‌شدند و دست می‌زدند و تکرار می‌کردند. یکی از بچه‌ها می‌گفت زبان مشترکه حزب اللهی و بی دین و… هم ندارد پیرو جوان. در اتوبوس‌ها هم همین جوری بود. جالب این بود که معلوم است، فقدان ادبیات و هنر مقاومت هست، مثلاً بچه های تونسی همان شعر معروف «إذا الشعب یوما أراد الحیاه/فلا بد ان تستجیب القدر/ ولا بد للیل أن ینجلی/ ولا بد للقید أن ینکسر» را می‌خواندند، یا بلادی بلادی که بیشتر مصری‌ها می‌خواندند، ماکزیمم می‌رسیدیم به «طلع البدر علینا!» که شعر معروف مردم مدینه در هنگام ورود پیامبر است و در فیلم محمد رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) هم بود. معلوم است اشعار ضد اسرائیلی و آمریکایی که بتوانند با هم تکرار اش کنند یا این قدر جذاب باشد، نیست، در دسترس جدی نیست یا این قدر معروف نیست. بعد هم که شعر کم می‌آمد شعار می‌دادند و یا شعرهایی که می‌خواندند بعضاً که بلد نبودند مثل خودمان دارام دیریم و …. می‌کردند و همه می‌خندیدند. یک شب یکی از اتوبوس‌هایی که ما در آن بودیم نیروی انتظامی قرار بود اسکورتش کند، نیامده بود و یک ساعت و خورده­ای علاف بودیم. بعد از ته کشیدن شعرها بچه های مصری یک هو با هم رفتند جلوی اتوبوس گفتند: «الشعب یرید تحریک اتوبیس»!